Tom HRVB
Om mijn werk te begrijpen, moet je weten waar ik vandaan kom. Ik ben opgegroeid in de buitenwijken van Oost-Berlijn. Het grootste Plattenbau-landgoed in de DDR, Marzahn. Wat socialistische planners als een utopie hadden opgevat, veranderde na het einde van de DDR in het tegenovergestelde. Als je vandaag door Marzahn rijdt, is alles prachtig groen en zijn de huizen gerenoveerd en vrolijk geschilderd. De vroege jaren 90 werden daarentegen gekenmerkt door grijze somberheid. Een enorme betonnen woestijn. Nadat de euforie van de hereniging wegebde, bleven er massale werkloosheid, geweld en verbrijzelde dromen over. Een flink aantal viel in alcohol of uit het raam. We waren nog kinderen, maar deze keer ging ik niet spoorloos aan me voorbij.
Lees meer onderaan deze pagina!
To understand my work, you need to know where I come from. I grew up in the East Berlin suburbs. The largest Plattenbau estate in the GDR, Marzahn. What socialist planners had conceived as a utopia turned into the complete opposite after the end of the GDR. If you drive through Marzahn today, everything is beautifully green and the houses are renovated and brightly painted. The early 90s, on the other hand, were characterised by grey dreariness. A huge concrete desert. After the euphoria of the reunification faded, mass unemployment, violence and shattered dreams remained. Quite a few fell into alcohol or out of the window. We were still children, but this time did not pass me by without a trace.
Read more at the bottom of this page!
Follow Tom HRVB
About the Illustrada Festival artworks
Het was rond ’93, ’94… toen ik de eerste kleurspatten op onze Plattenbau-gebouwen opmerkte. Een paar vreemd gevormde, kleurrijke letters die plotseling de gevels sierden, grepen me. Toen we kinderen waren, gingen we de hele dag door het huis om dingen te verknoeien. Achter het huis, in de gang, vingen we ooit een graffitispuit. Ik heb uren naar hem gekeken, totaal gefascineerd. Natuurlijk hebben we ook zijn lege blikken afgestoft. We voelden ons koningen. Mijn interesse was gewekt. Later kochten we een paar blikjes en begonnen we overal te spuiten zonder enig plan of reden.
Dit subversieve, anarchistische idee van graffiti had me gegrepen. Als de wereld te grijs voor je is, maak hem dan kleurrijk.
Toen we 15 of 16 waren, gingen we naar de technoclubs in de stad. Het was een openbaring. Geen fascisten, geen grijs, geen geweld. In plaats daarvan liefde, kleur en extase. Hier voelde ik me thuis. Dit alles heeft mijn kunst gevormd. Als je naar mijn schilderijen kijkt, barsten ze van de levendige vormen, vreugde en kleur. De vitamine D-kuur voor je ziel 🙂
It was around ’93, ’94… when I noticed the first splashes of colour on our Plattenbau buildings. Some strangely shaped, colourful letters that suddenly adorned the facades captivated me. When we were kids, we used to go around the house all day and mess things up. Behind the house, in the passageway, we once caught a graffiti sprayer. I watched him for hours, totally fascinated. Of course, we also dusted off his empty cans. We felt like kings. My interest was aroused. Later, we got ourselves a few cans and started spraying all over the place without any plan or reason.
This subversive, anarchistic idea of graffiti had grabbed me. If the world is too grey for you, then make it colourful.
When we were 15 or 16, we started going to the techno clubs in the city. It was a revelation. No fascists, no grey, no violence. Instead, love, colour and ecstasy. This is where I felt at home. All this shaped my art. When you look at my paintings, they burst with vibrant shapes, joy and colour. The vitamin D cure for your soul 🙂
Additional artworks
